Sığır eti ve süt üretimi hakkındaki söylem, geviş getiren çiftlik hayvanlarının metan ürettiği yönündedir. Buna göre; metan, güçlü bir sera gazıdır ve hayvancılık ve çevre için kötüdür.

California Üniversitesi profesörü ve hava kalitesi uzmanı olan Dr. Frank Mitloehner, geçtiğimiz yıl dijital bir platformda gerçekleştirilen Alltech ONE Sanal Deneyimi’nde yaptığı ana oturum konuşmasında, hayvansal gıda üretiminin iklim değişikliklerine etkisinin nötr hale getirilmesinde cesur bir yaklaşım öne sürmüştü. Dr. Mitloehner, “Evet, beni doğru duydunuz, sizleri hayvansal gıda üretiminin olumsuz iklimsel etkiler yaratmayan, iklim açısından nötr olduğu bir yere götürmek istiyorum" demişti.

Bilmemiz gereken en önemli sera gazları

Büyükbaş hayvan yetiştiriciliğinin çevresel etkisine ilişkin 3 şehir efsanesi

Mit #1: Hayvancılıktaki en yaygın sera gazı olan metan gazı, doğadaki diğer sera gazları gibi davranır.

Gerçek: Üç ana sera gazı karbondioksit, metan ve nitröz oksit (azot oksit), özellikle kaynaklarına, atmosferdeki ömürlerine ve global ısınma potansiyellerine bağlı olarak çevreyi farklı kritik yollarla etkilerler.

Karbondioksit ve nitröz oksit (azot oksit) “stok” gaz olarak bilinmektedir. Stok gazlar uzun ömürlü gazlar olup bir kez atmosfere salındıklarında birikmeye devam ederler. Örneğin; karbondioksitin atmosferde tahmini olarak 1.000 yıllık bir ömrü bulunur, yani 1020 yılında salınan karbondioksit muhtemelen bugün hala atmosferde bulunmakta.

Diğer taraftan metan “geçici” gazlardandır. Geçici gazlar kısa ömürlü gazlardan olup atmosferde daha kısa bir sürede yok olurlar. Metan gazının atmosferdeki ömrü yaklaşık 10 yıldır. Bu, metan gibi geçici bir gazın, stok gaz karbondioksite göre neredeyse 100 kat daha kısa bir süre boyunca çevreyi etkileyeceği anlamına gelmektedir.

Peki bu gazlar nasıl oluşuyor? Karbondioksit fosil yakıtların kullanımı sonucu ortaya çıkar. Fosil yakıtlar, dünyanın her yerinde evlerde, araçlarda ve endüstride enerji kaynağı olarak kullanılıyor.

Aşağıdaki grafikte de görüldüğü gibi, Dr. Mitloehner, karbondioksit gibi stok gazları "tek yönlü yol" olarak nitelendiriyor, çünkü bu gazlar sadece uzun ömürleri nedeniyle çevrede birikiyorlar.

Metanın çeşitli yöntemlerle üretilmesi mümkün, ancak en yaygın şekilde süt ve besi sığırlarının geviş getirme (geğirme) sürecinde oluşur.

Dr. Mitloehner, kısa ömürlü bir gaz olan metanın atmosferde gerçek bir artışa sadece mevcut sürünün ilk 10 yılında veya sürüdeki hayvan sayısının arttırılması durumunda neden olabileceğini ve metanın üretildiği hızda parçalanması sebebiyle, sürü kapasitelerinin sabit kalması durumunda metan seviyelerinin artmayacağını söylüyor.

"Burada söylemek istediğim tabii ki metanın etkisiz olduğu anlamına gelmiyor. Metan güçlü bir sera gazı, atmosferdeyken ısıyı hapsediyor. Ama asıl soru şu ki, çiftlik hayvanları gerçekten metan seviyelerinde ilave bir artışa neden oluyor mu? Atmosferde ilave karbon anlamına geliyor mu ve bu da ilave bir ısınmaya neden oluyor mu? Ve bu sorunun cevabı hayır. Sürekli aynı, hatta azalan sürü sayılarına sahip olduğumuz sürece, ilave metan ve dolayısıyla ilave iklimsel ısınma söz konusu olmamaktadır. Ve bu, çiftlik hayvanları yetiştiriciliği ile ilgili olumsuz anlatımları ve  önyargıları değiştirebilecek bir bilgidir."

Diğer taraftan, karbondioksit, yerkabuğunun altında hapsolmuş, milyonlarca yıllık fosil yakıtların çıkarılmasıyla oluşuyor. Dr. Mitloehner, bu uzun ömürlü iklim kirleticilerinin sadece salındığını ifade ediyor. "Evet, atmosfere yerleşiyorlar, ancak büyük ölçüde bir batış yok."

Karbondioksit ve metan çok farklı gaz türleridir. Çevresel açıdan çok farklı ömürleri bulunmaktadır. (10 yıla karşı 1.000 yıl). Peki ya global ısınma potansiyelleri? 

Mit #2: Sera gazlarının küresel ısınma potansiyelini (GWP100) değerlendiren mevcut yöntem, tüm önemli değişkenleri doğru bir şekilde açıklamaktadır.

Gerçek: GWP100'ü hesaplamanın ana yöntemi, metan gibi kısa ömürlü gazların global ısınma üzerinde gelecekteki etkilerini yanlış temsil etmektedir. Yeni GWP* yöntemi daha gelişmiş ve kapsamlı bir ölçümdür.

Yaklaşık 30 yıl önce Kyoto Protokolü’nde ortaya konan ilk GWP100 sınırları, global ısınmayı değerlendirmek için oldukça olumlu bir adım oldu. Ancak bu ilk belgeler, değişkenliği ve bilinmeyen değerleri hesaba katmak için birçok dipnot ve uyarı içeriyordu. Dr. Mitloehner, bu dipnotların bir süre sonra göz önünde tutulmamaya başlandığını ve insanların sadece belirtilen sınırlar üzerinden hareket etmeye başladığını ve bunun, hayvan yetiştiriciliği ve hayvansal gıda üretiminin başını belaya sokan tehlikeli bir duruma dönüştüğünü söylüyor.

Mevcut GWP100 ölçümü, metanın global ısınmaya olan etkisini aşırı şekilde değerlendirmektedir. Kısaca açıklamak gerekirse, GWP100 ölçümlerinin tümü bir milyar ton karbondioksit eşdeğerine standardize edilmiştir. Bu nedenle, karbondioksit olmayan tüm gaz emisyonları, her bir gazın emisyon miktarı ile 100 yıllık küresel ısınma potansiyeli çarpılarak dönüştürülür. Metanın GWP100 değeri 28'dir, yani bu yaklaşımla atmosferdeki karbondioksitten 28 kat daha güçlüdür.

Ne yazık ki, bu tür bir hesaplama, metan gibi akış gazlarının yaklaşık 10 yıl sonra yok olduğu ve GWP100 formülünde açıklandığı gibi 100 yıllık sürenin tamamı boyunca devam etmeyeceği gerçeğini tamamen göz ardı etmektedir. Diğer taraftan, karbondioksit gibi stok gazların çevredeki 1.000 yıllık varlığı boyunca oluşacak  etkileri hafife almaktadır.

Dr. Mitloehner, yeni GWP* ölçüm yönteminin öncüsü olarak Oxford Üniversitesi'nden Dr. Myles Allen'ı gösteriyor. “Yeni GWP* yöntemi global ısınmanın hesaplanmasında   atmosferdeki hem gaz yoğunluğunu hem de gaz ömrünü daha iyi açıklıyor. Global ısınma emisyonlarını açıklayan bu yeni yaklaşımın ivme kazanacağını ve yakında bir gerçeklik haline geleceğini düşünüyorum.”

Mit #3: Amerika Birleşik Devletleri, artan global nüfus ve talebe ayak uydurmak için süt ve besi sığırlarının sayısını artırmaya devam etti ve bu durum metan emisyonunu arttırdı.

Gerçek Amerika Birleşik Devletleri 1970'lerde en yüksek süt ve besi sığırı sayısına ulaştı ve o zamandan beri hayvan sayısını her on yılda bir düşürerek toplamda 50 milyon azalttı.

Son yarım yüzyılda, Amerika Birleşik Devletleri verimliliği ve üretkenliği arttırmak için muazzam bir ilerleme kaydetti ve bunu yaparken toplam süt ve besi sığırı sayısını da azaltmayı başardı. Örneğin, 1950'de ABD'nin süt sığırı sayısı 25 milyonla zirve yaptı. Oysa bugün, toplam süt sığırı sayısı 9 milyon olmasına rağmen %60 daha fazla süt üretimi gerçekleştirilebiliyor. Bu da, 14 milyon daha az inekle çok daha fazla süt üretimi anlamına geliyor! Hindistan ve Çin gibi ülkelerde sığır sayıları artmaya devam ederken, Amerika Birleşik Devletleri'nin son elli yılda bahsedilen nedenle metan üretimini arttırmadığı, dolayısıyla buradaki çiftlik hayvanlarının sera gazı oluşumunda ilave bir artış yaratmadıkları söylenebilir.

Peki bu ne anlama geliyor?

Büyükbaş hayvan yetiştiriciliği, diğer sektörlerden farklı olarak, yalnızca sera gazı üretimini azaltmaya yardımcı olmakla kalmayabilir ve aynı zamanda atmosfer üzerinde net bir soğutma -yani global ısınmayı aktif olarak azaltma- etkisi de yaratabilir.  

Aşağıda yer verilen üç senaryo, karbondioksit ve metan arasındaki önemli farklılıkları ve global soğutmayı üretebilme yeteneklerini göstermektedir. Artan emisyonlarla birlikte, ısınan karbondioksit artan bir oranda artarken, metan da artmaya devam etmektedir. Ancak sabit emisyonlarda, karbondioksitten kaynaklanan ısınma artmaya devam ederken, metan global ısınmada ilave bir artış yaratmamaktadır.

Dr. Mitloehner, kendisini asıl heyecanlandıranın 3.senaryo olduğunu belirtiyor. Bu senaryoya göre metan gazı %35 oranında azaltıldığında karbonu aktif olarak atmosferden çıkarmak ve net bir soğutma etkisi elde etmek mümkün görünüyor. Endüstrimizdeki metanı azaltmanın yolları bulunduğu takdirde, global ısınmaya yol açan ve önemli ölçüde farklı toplulukların -havayolu araçlarının, arabaların, evlerin, fabrikaların- kullanımının yol açtığı sera gazları hakkında mücadele edebilir ve kendimizi savunabiliriz."

Büyükbaş hayvan yetiştiriciliği ve hayvansal gıda üretiminin iklim değişikliğine olumsuz etkileri hakkında şu anda söylenenler olumsuz olsa da, uzun süredir devam eden eleştirileri çürütmek için artık artan bir umut ve yeni veriler mevcut. Dr. Mitloehner’ın %35’lik metan azaltımı senaryosunun mümkün olduğunu kanıtlayan çeşitli örnekler bulunuyor. Örneğin; Kaliforniya, yalnızca son beş yılda, geliştirilmiş verimlilik ve anaerobik çürütücülerin teşviğinin kombinasyonu, alternatif gübre yönetimi uygulamaları ve diğer teknolojiler yoluyla metan emisyonlarını %25 oranında azaltmayı başardı.

Dr. Mitloehner, bu örnekleri Kaliforniya dışında, ülkenin diğer bölgelerinde ve dünyanın başka yerlerinde de gerçekleştirmenin mümkün olabileceğine inanıyor.  Sera gazlarında, özellikle metan gibi kısa ömürlü sera gazlarında bu tür azaltımlar gerçekten başarılabilirse, bu, hayvancılık endüstrisinin nötr iklim yolunda güçlü şekilde ilerlemeye devam edeceği anlamına geliyor.

Dr. Mitloehner’in tarım ve hayvancılığın gerçek çevresel etkilerini tartışmaya açtığı ve ONE Sanal Platformunda yer alan Türkçe seslendirmeli “Havayı Temizlemek: Tarımsal Mitleri Çürütmek” başlıklı konuşmasına ve endüstrimizle ilgili çekici birçok içeriğe Alltech One Sanal Platformu’ndan ulaşabilirsiniz.

Kayıt olmak için: One.alltech.com

Two KEENAN diet feeders are part of an environmentally-friendly farming operation in Austria. In collaboration with Wasserbauer, the KEENAN machines are on the farm of Hannes Hubinger, who milks a herd of 70 cows and feeds them solely on two different varieties of organic hay.

Wasserbauer, an Austrian company that was established more than 30 years ago, specialises in bespoke automatic feeding systems. Like KEENAN, they have customers all over the world. Wasserbauer’s employees have a deep understanding of farmers’ everyday tasks and take that viewpoint when offering solutions.

Producing organic milk using hay as the only forage

Seeking to collaborate with companies with shared values and goals led Wasserbauer to work with KEENAN’s Ralf Hoffman in tailoring this unique solution for their customer. Interestingly, the farmer, Hannes Hubinger, was already a KEENAN customer, having purchased a second-hand trailed diet feeder from Ralf a few years previously, when he had just 15 cows. Hannes wanted the creamery he was supplying to process and sell a niche product of organic, hay-only milk. However, the creamery required scale and told him that he would need another 10 farmers to produce the hay-only milk before they would agree. Hannes quickly identified two more interested farmers, and between them, they spread the word. Before long, they had gathered the 10 farms required. Hannes and his group now successfully produce organic milk using hay as the only forage!

The hay is loaded into the feeder using an overhead crane (common in Austria, Switzerland and South Germany).

The KEENAN diet feeders empty into a Shuttle Eco feeding robot

The feed is mixed in two stationary electric-powered KEENAN diet feeders, and a Shuttle Eco feeding robot completes feed-out. The robot uses environmentally-friendly batteries, and the route guidance works through ground magnets.

Planet of Plenty^TM

In addition, the farmer has fitted 100 Kw solar panels onto the roof of the shed, selling the power to the national grid and buying it back at a lower rate to run the farm. A great story of the move towards zero environmental impact farming! A story that aligns with our parent company, Alltech's vision for a Planet of Plenty^TM

To learn more about our static diet feeders click here

A review of how the poultry sector can meet the demand for more sustainable production, without having to fundamentally change animal diets.

Sustainability is a word that has a different meaning for different people. It is broad, covering environmental, economic and social sustainability. Often, when discussing poultry production and poultry nutrition, the word sustainability is used to imply the longevity and production capabilities of the flock.

As we move into a new year, we begin a new cycle on the farm. For spring calvers, preparations are beginning for welcoming the new calves onto the farm. While issues felt like a blur at the time, now is the time to take stock of the situation and see whether last year’s spring was a success or not from a calf point of view.

To measure if your current calf programme is working correctly, you need to ask yourself the following questions for your farm:  

The key issue areas are outlined below and explained in detail in this article ‘Successful calf rearing: From birth to weaning’:

1. Colostrum
2. Early nutrition
3. Environment
4. Rumen development and immunity

Double-checking your dry cow condition and making sure they are getting their actual diet and required levels of minerals is crucial. Having a healthy cow and good calving event on a good diet will get you well on the way to driving immunity to the calf. Without this, you will be struggling with this vulnerable animal.

Once the calf is born, outside of colostrum/milk feeding, which is essential, the use of a concentrated calf mix is important for driving rumen development. This can be key to bringing this developing animal from a pre-ruminant to a ruminant on grass.

For more information or to speak with a nutritionist contact InTouch on +353 (0)59 9101320.

Raising healthy dairy calves is a key component to achieving future high production and to increasing the lifetime performance of the dairy’s cows and bulls. A successful heifer rearing programme would be to have a healthy calf, achieving optimum growth rates and a successful weaning, while also hitting performance targets. This will enable her to calve down into the herd at 22–24 months, giving her the best opportunity to reach her future lifetime milk production.

Four key areas must be considered when aiming to rear healthy calves and keep mortality to a minimum:

• Colostrum

• Early nutrition

• Environment

• Rumen development and immunity

1. Colostrum

High-quality colostrum given at the right time is the foundation of success for any calf rearing enterprise. Colostrum is vital to the newborn calf because it contains antibodies (also known as immunoglobulins, or IgG), which provide immunity. It is also rich in energy and nutrients that are essential for growth. Newborn calves must receive at least three litres of high-quality colostrum within the first two hours of birth from the first milking. The only exception to this is Holstein calves, which require four litres. A second feed should then be given eight hours later, before transitioning to milk or calf milk replacer.

A calf is born with no active immune system to protect against disease and depends solely on passive immunity from colostrum feeding. After the first few hours of birth, the calf’s ability to absorb essential antibodies from colostrum reduces significantly as the gut barrier loses permeability. Quality of colostrum also needs to be considered; high-quality colostrum contains at least 50 g/L IgG. The IgG concentration of colostrum can be measured with a refractometer or a colostrometer — these are freely available and inexpensive.

2. Early nutrition

There is no single system of calf rearing suitable for all dairy farms, and many systems can be successful. However, there are basic nutritional requirements that should be met, regardless of the feeding regime.

During the first few months, a calf is most efficient at turning feed into weight gain. Current recommendations for feeding dairy calves are to offer 15% of the body weight in whole milk or milk replacer mixed at 125 g/L water. The abomasum of a newborn is not large enough to deal with six litres of milk in one feed, so the feed should be split until they are at least three weeks of age. Remember: as calves grow, they will require more energy, so volume and energy must be increased.

Calves need 325 grams of milk solids for maintenance alone. Milk is 12.5% dry matter, which equates to 2.6 litres. If a 40-kg calf is fed four litres, they can only gain 200 grams per day, meaning taking a long time to achieve the target weaning weight or weaning at a low weight.

Water is a vital part of calf nutrition and one that is often disregarded if they are on milk. Clean, fresh water should be readily available from week one. The development of calf starter intake depends on water intake. It is important to remember that milk goes into the abomasum, bypassing the rumen. Hence, there is no water/moisture to aid the digestion of the calf concentrate in the rumen.

3. Environment

Suitable calf housing is also a crucial factor in rearing healthy calves. Calves spend 80% of their time lying down and need a dry, draught-free bed; adequate water access; light and sufficient fresh air to breathe. Straw bedding should always be at least 15 cm deep and remain dry to provide warmth and comfort. With a shortage of straw this year, alternative bedding may need to be considered, such as wood chip or peat. These may need to be topped up regularly to ensure they stay consistently dry. Calves lying on a cold and wet bed use energy for warmth rather than growth. Calves in groups will need at least 1.1 square metres of lying space up to eight-weeks old, and 1.5 square metres after that. It is essential to avoid changes within groups and to group calves according to size and age.

The shed should be thoroughly cleaned and disinfected with a broad-spectrum disinfectant before calves arrive. While in use, pens should also be frequently disinfected to prevent the build-up of disease organisms. Hygiene around milk feeding is also vital: cleaning all feeding equipment is necessary for maintaining healthy animals, and prioritising younger animals first, along with rinsing before feeding the other batches, will help mitigate the spread of disease.

4. Rumen development and immunity

Calf rearing will take up a large proportion of the morning and evening routine on most farms. It can be time-consuming at the best of times but can be particularly frustrating if calves’ immunity is compromised.

Developing a healthy rumen is one of the first steps to a healthy animal, establishing a robust immunity that will lighten the workload for everyone involved. Giving the calf the best opportunity to develop and gain weight means ensuring a healthy rumen and working gut function. At 10 weeks of age, a calf should be double its birth weight at weaning. An average daily gain of 0.6kg LW/day should be the target all calves are looking to achieve this spring. A developed rumen supports greater efficiency in breaking down feed, leading to an improved weight gain over the calf’s life.

At InTouch, we do not advise feeding hay or silages to pre-weaned calves. This can slow growth and negatively affect starter intakes. Calves are unable to digest large quantities of forages and consumption of this material can lead to ‘pot belly’ calves, which increases rumen fill, leading to reduced starter intake and overall poor performance. The use of 8–10% of chopped straw as part of the calf concentrate can encourage rumen strength, as well as allowing the concentrate to be fed safely between weaning and grass, or any other changes in diet. The starch in the concentrate will help to drive papillae development. It is also important to make sure any concentrate is highly palatable and dust-free to avoid respiratory issues.

Scour is responsible for nearly 30% of calf deaths, while also resulting in poor growth and performance and a lot of work for the farmer. Prevention is better than cure, and a lot can be done to help prevent diarrhoea problems on a dairy farm. Including Actigen® in the diet will benefit all calves by modifying and improving the intestinal microflora composition. They have been proven to help manage the risk of diarrhoea in calves and improve feed conversion efficiency, as well as increase starter intake and weight gain.

Actigen can provide calves with the best possible start to building up a strong immune system. It can be used to reduce scour in calves and, as it is a yeast-based product, lead to improved feed efficiency. Actigen can be included in the milk replacer or calf ration at an average inclusion rate of 1.5 g/day.

For more information or to speak with a nutritionist contact InTouch on +353 (0)59 9101320.

Por Omar Cerón Saccaco

El avance de la genética en los cerdos ha aumentado considerablemente el potencial de desarrollo de estos animales; mejorando así su eficiencia en cuanto a la conversión alimenticia y a la velocidad de crecimiento. Pero esto demanda también una mayor atención al cuidado de otros factores, que pueden generar obstáculos en la productividad.

Si bien esta mejora en la genética ha hecho que la velocidad de deposición del músculo sea cada vez más rápida, el tamaño del tracto gastrointestinal sigue siendo igual o muy parecido al de los cerdos de hace varias generaciones. Por ello, un aspecto importante en la producción porcina es preparar el tracto gastrointestinal del lechón para que sea capaz de absorber la suficiente cantidad de nutrientes, que garanticen el crecimiento esperado durante la fase de engorde.

Se puede definir a la integridad intestinal como el buen funcionamiento del intestino, que da como resultado una adecuada absorción de nutrientes; lo que se evidencia a través de un crecimiento óptimo y uniforme del lote, o de una producción eficiente.

En el caso de la nutrición y la producción animal, los resultados tienen relación con las acciones tomadas. Esto quiere decir, por ejemplo, que para obtener un peso adecuado en la saca de nuestros cerdos, se debe haber trabajado para lograr un óptimo peso al final de la recría o del destete. Asimismo, un correcto peso en la recría tiene una alta correlación con el peso al destete y, a su vez, un buen peso al destete le deberá gran parte de su resultado a buenos pesos al nacimiento.

El presente artículo se centra en revisar una solución patentada por Alltech: Viligen™, que está orientada a lograr una óptima salud e integridad intestinal en los cerdos. El equipo de la Plataforma de la Salud Intestinal de Alltech trabajó para desarrollar la mejor sinergia entre los componentes activos –con eficacia demostrada– para mejorar la integridad intestinal a través de esta nueva tecnología; que es el resultado de la acción sinérgica de una fuente de butirato de última generación, una fuente de zinc orgánico y una fuente de levadura hidrolizada.

Mostraremos el impacto de Viligen™ sobre el desempeño zootécnico y la expresión genética de un transportador de glucosa, alineados para mejorar la integridad intestinal en los 24 días posteriores al destete. Esta evaluación¹ se realizó en una granja comercial de los Estados Unidos con las siguientes consideraciones:

• 672 cerdos.
• Durante los 24 días post destete.
• 2 tratamientos (dietas no medicadas): control (CON) y con una suplementación de 1.5 kg de Viligen™ (SUP).
• Se evaluó la ganancia diaria de peso (GDP), el peso vivo (PV), la ingesta de alimento y la tasa de conversión alimenticia (TCA). Además, se valoró la morbilidad, la mortalidad y la necesidad de medicación.
• Se evaluó también la expresión del gen GLUT-2/SLC5A1 (transportador de la glucosa).

En la Figura 1 se muestra un incremento significativo (P<0.01) de la expresión del transportador de glucosa GLUT-2/SLC5A1 durante el tratamiento con la suplementación con Viligen™. Este transportador está directamente ligado a la mayor presencia de glucosa en el plasma, debido a una mayor absorción de nutrientes.

A continuación, en la Tabla 1 se puede apreciar resultados zootécnicos en los que se presenta una diferencia significativa entre los tratamientos, en los que se incluyó Viligen™ (SUP)². Se evidenció una diferencia significativa (P<0.05) en la ganancia diaria de peso (GDP), en el consumo diario de alimento (CDA), en la eficiencia alimenticia (EA) y en la ganancia de peso en toda la etapa. Además, hubo una diferencia significativa con el uso de la medicación.

Tabla 1: Efectos acumulativos de la SUP¹.

En base a este estudio se concluye que una suplementación con Viligen™, durante la etapa de recría, ayuda a mejorar la velocidad de crecimiento. Esto finalmente significa tener cerdos más pesados al final de la recría y más o mejor preparados para el reto del crecimiento durante la fase de engorde.

Referencias:

¹Horgan et al. (2019). Improving growth performance of 6 to 13 kg nursery pigs. 17th Biennial Australasian Pig Science Association (APSA) Conference.

²Frugé et al. (2018). Effects of Viligen™ on growth performance of 6 to 13 kg nursery pigs. Journal of Animal Science. Vol 96 Suppl. S3: Page 323.

Este artículo fue escrito por Omar Ceron Saccaco, Gerente de Ventas Porcicultura Alltech Perú, y publicado en su cuenta de LinkedIn.

Engenheiro agrônomo pela Universidade Estadual de Londrina e mestre em agronomia pela Universidade Estadual de Maringa com fellowship pela Kansas University (EUA). Na Alltech Crop Science, é gerente técnico de grãos.

Diversos aspectos morfofisiológicos estão relacionados com a performance da cultura da soja, especialmente para produzir e direcionar o fluxo de fotoassimilados da fonte, área de produção dos solutos orgânicos, para o dreno, áreas de metabolismo intenso ou órgãos de reserva. Entre esses aspectos, podemos destacar o bom desenvolvimento do sistema radicular, a arquitetura das plantas e sua capacidade de interceptar luz, o hábito de crescimento, a capacidade fotossintética e o formato e densidade das nervuras nas folhas. 

Entretanto, as lavouras de soja espalhadas pelo país, estão expostas a eventos climáticos instáveis e imprevisíveis. Essas adversidades podem impactar negativamente o crescimento e desenvolvimento da cultura, o que não contribui para a boa formação dos aspectos citados inicialmente. Os estresses provocados pelo ambiente, denominado abióticos, podem comprometer a produção e o fluxo dos compostos resultantes da fotossíntese, que resultarão em menor potencial produtivo.

Os componentes de produção que irão definir o rendimento da lavoura de soja, estão relacionados com o número total de vagens produzidas por planta, o número de grãos produzidos por vagem e o peso por grão. Por isso, para a cultura atingir altas produtividades, além de condições ambientais favoráveis durante seu ciclo, são necessárias práticas de manejo que favoreçam a maximização do aproveitamento dos recursos do meio. De forma prática, isso significa incrementar a penetração de luz no dossel, aumentar a capacidade de realizar fotossíntese e de produzir fotoassimilados.

Para a soja, a fase reprodutiva representa o estágio mais sensível, e fatores como deficiência hídrica, baixos níveis de radiação solar e altas temperaturas podem prejudicar a formação e o enchimento dos grãos ou, até mesmo, em condições mais severas, o abortamento da vagem. Por isso, nutrientes como cálcio, magnésio, boro, fósforo, nitrogênio e potássio, devidamente manejados, além de tecnologias que auxiliem no balanço do metabolismo vegetal são essenciais nessa fase.

Em especial, nesse período, as plantas de soja possuem alta necessidade da produção e translocação de fotoassimilados, devido ao alto teor de proteínas e lipídeos armazenados no grão. O processo exige alta energia metabólica das plantas e conferem a ela o valor econômico ambicionado. Estima-se, por exemplo, que são necessários 2g de fotoassimilados para a produção de 1g de grão, o que justifica a necessidade de uma relação fonte-dreno muito bem balanceada.

Visto que a formação e enchimento dos grãos são componentes cruciais para produtividades rentáveis, necessita-se da adoção de estratégias que minimizem os riscos e maximizem as estruturas e funções fisiológicas da soja. Por isso, um planejamento adequado quanto ao manejo do solo, que busque o equilíbrio físico, químico e biológico para conferir resiliência ao sistema; a proteção das plantas contra pragas e doenças, para maior área e durabilidade foliar; e o balanço nutricional e hormonal, para a retenção de vagens, produção e translocação de solutos orgânicos e enchimento dos grãos, são fatores chave para os altos índices produtivos. 

Diante desse cenário, fica claro, que o estágio de formação e enchimento dos grãos, não define completamente o potencial produtivo da cultura. Contudo, as informações acima nos mostram o quão desafiadora essa fase pode ser, em razão da alta energia requisitada e do curto espaço de tempo para distribuí-la para os grãos. Portanto, a junção entre tecnologias que potencializem os recursos do meio, o aporte nutricional adequado e estratégias de manejo no campo, se mostram como o caminho para minimizar as adversidades e potencializar a produção sustentável.

Dúvidas ou comentários? Entre em contato conosco:

¡2020 no ha podido detenernos! Queremos mostraros los mejores momentos de Alltech Crop Science Spain durante 2020. Las redes sociales nos han permitido seguir a tu lado. ¡Alltech Crop Science Spain os desea un feliz año 2021 y que se cumplan todos vuestros deseos!

Antimicrobial resistance is a broad term that is used for any organism, such as parasites, bacteria, insects, etc., that have developed resistance to something that is used to kill them or decrease their numbers. Over the past several years, the conversation about antibiotic resistance, specifically related to bacteria resistance, on the farm, in pets and in humans has received most of the attention. Antibiotic resistance can transfer between bacteria and these bacteria can move between people, animals and the environment.

A look forward at major trends that are expected to impact the feed industry worldwide according to experts in the sector from around the globe.

For those who pay close attention to farming and food production, it’s not hard to guess the one overall trend that’s likely to most impact the global animal feed industry in 2021. That trend, as you might have guessed, is sustainability.

Ammonia concentration can have a direct effect on water quality, especially in ponds fed with high-protein aquafeed. Water quality management is one of the essential management tasks in aquaculture farming, and daily or routine water quality measurement and recording have become some of the critical success factors in ammonia control in aquaculture farming. When optimum water quality is being maintained,  the better the growth performance that the farmers will reap. Based on the water quality record, farmers can take necessary corrective actions to improve the pond water quality, including the application of some chemicals, probiotic or mechanical aerations or water exchange. The water quality parameters monitored depend primarily on the culture system and sensitivity of the aquatic animals to particular water quality parameters. Many parameters can directly affect ammonia’s toxicity.

Water quality parameters measured by most farms are:

• Dissolved oxygen (DO)
• pH
• Temperatures
• Total ammonia nitrogen
• Salinity

Effects of ammonia in pond aquaculture  

Among all the water quality parameters, ammonia is considered one of the toxic substances that requires more careful monitoring within the culture system, as it can cause stress and damage to gills and other tissues. Ammonia is a major waste product of aquatic animals, resulting from the breakdown of feed and other organic matter that is excreted into the water. Ammonia can occur in two forms: unionized form ammonia (UIA)(NH₃⁺) and ionized ammonia (NH₄). Unionized ammonia is toxic to fish and all aquatic animals, and its concentration can be elevated by increases in pH and temperature (Table 1). pH has a greater impact on ammonia toxicity compared to temperatures, so it is imperative to test pH while measuring the total ammonia nitrogen (TAN) level to understand the actual risk to aquatic animals.

Ammonia in water is dynamic during the day and throughout the whole culture period. Farmers seldom report cases of high mortality caused by high ammonia levels, but they cannot be ignored, as these hidden performance indicators could cause a severe financial loss. These consequences include:

• Reduced appetite
• Increased susceptibility to bacterial infections
• Reduced growth rate
• Poor feed conversion ratio (FCR)

Safe concentrations for long-term exposure are around 0.015–0.045 for coldwater species and about 0.05–0.15 for warm water and marine and shrimp. In the actual farming environment, aquatic animals are not usually exposed to extremely high ammonia levels for extended periods. Therefore, understanding and applying the safe concentration level for long-term exposure to ammonia would be the most practical approach for farmers. TAN must be kept low throughout the culture period to optimize the performance.

Table 1: LC50 concentration

(Bloyd 2018, reported the LC50 concentrations (concentrations required to kill 50% of test animals)

Managing ammonia in pond aquaculture

Using water testing kits is a well-established standard practice for measuring the TAN at farm level. This is a process completed once per week. However, common misunderstandings on the control of ammonia, and management practice requires further attention and clarification. Practically, measuring ammonia only once a week should be sufficient. But, bear in mind that where there is higher biomass (higher stocking density), or at the growing stage or near the harvest stage on the culture cycle where the feeding rate is high, there are possibilities of high nitrogen input into the system caused by uneaten feed and/or more feces from growing animals. Ideally, it is recommended to take a water sample and TAN test twice per week during the last phase of the growing stage or near the harvest stage. This helps in monitoring whether TAN is in the right range and managing the feeding rate accordingly. During the culture cycle, when the pond water plankton is not stable, allowing for a high fluctuation of pH in the pond water, the TAN testing should be applied to check the UIA level. UIA will increase along with the pH in pond water. It is essential to perform the TAN test along with a pH test for the most accurate results.  

There are several ways to rectify the high TAN in the waters:

• Water exchange is often the preferred choice if there is abundant clean and treated water available. However, high daily water exchange is not a sustainable practice, and it could lead to high-risk exposure to the pathogen, especially under the disease threat of surrounding farms.
• Increased aeration is believed to accelerate the diffusion of ammonia gas from pond water to the air. However, some research has shown that this can, in fact, increases ammonia concentration in intensive systems.
• Reduce feeding rate
• Routine application of probiotics in pond water could help. However, when there is an ammonia spike, this probiotic may not act rapidly enough to reduce the ammonia level.
• Zeolite (only applicable in freshwater).

How to reduce ammonia levels in fish ponds

In nature, the Yucca Schidigera plant grows in the desert. Its bioactive component can absorb or bind the ammonia found in water, reducing ammonia pollution (Figure 1). De-Odorase® from Alltech is a product containing yucca plant extract. Traditionally in agriculture, De-Odorase is added into animal feed to keep manure odor and ammonia at levels conducive to maintaining respiratory health. This creates a healthier environment, not only for the animal but also for the producer.

Figure 1: Yucca trees at Alltech Serdan, Mexico.

De-Odorase can be applied directly to the pond water in aquaculture to effectively reduce ammonia levels in the water with no adverse effect on the aquatic animal. This is widely accepted and considered as a safe product for aquaculture farmers, who can routinely apply it to the water to maintain safe ammonia levels. Local trials in Indonesia have demonstrated that De-Odorase to reduce the TAN in water within 1.5 hours, but also maintain this reduced level long-term (Figure 2).

Figure 2: Application of De-Odorase (0.3ppm) in Asian Seabass Hatchery

The correct dose and proper management practices are the essential elements in achieving lower TAN levels. The right dose of De-Odorase contains sufficient yucca extract to ensure the rapid binding of ammonia without delay. The correct application requires adding the right ratio of water with the Deodorase powder to create the correct volume of yucca solution to use in all areas of the pond. However, it is important to note that De-Odorase is not just a one-time solution for solving all issues relating to ammonia. It is equally crucial to improve management practices, such as reducing the feeding rate and turning on the aeration. If normal feeding is resumed before reaching a safe ammonia level, the levels will rise again. The uneaten feed, due to the reduced appetite of the aquatic animals induced by high ammonia levels, will contribute to bringing the ammonia back to the aqueous system.   

Prevention is always better than treatment, and this concept is applied to water quality management in aquaculture too. Maintaining a well-managed water quality maintenance program will ensure the ammonia levels are consistently at a safe level for the aquatic animals, while also providing a sustainable solution for long-term benefits. Optimal water quality parameters and their variations across the culture cycle should be understood, and a management action plan should be in place to achieve increased productivity.

To find out how to measure the ammonia levels on your farm, please email aquasolutions@alltech.com, and we will put you in touch with one of your local representatives.